Nachtglas, nachtglas, Vang me in je blik Nachtglas, nachtglas, Wie ben ik? Ik zie mezelf weerspiegeld Maar nooit zoals ik ben Hopend dat ik me nog In mezelf herken Nachten in het duister Dan een glimp van iets Leidt opnieuw tot niets Een glas vol met verlangen Werd bruusk omver gegooid Het kan ook best verdampt zijn Dat weet je hier maar nooit Een plas van late regen Ligt in de goot Stille deelgenoot Nachtglas, nachtglas, Vang me in je blik Nachtglas, nachtglas, Wie ben ik? Schaduw van verleden tijd Raak ik jou voor even kwijt Zonder te vergeten wat was In mijn oog een schittering Altijd zoekend naar één ding Loop ik net niet waterpas Nachtglas, nachtglas, Vang me in je blik Nachtglas, nachtglas, Wie ben ik? Donkergrijze straten Dan ineens een neonlicht In een etalage: Een masker, een gezicht Laat me maar zwerven De leegte voorbij Stille hoop in mij Straten lopen door elkaar Ik word het elke nacht gewaar Wanneer ik er verdwaal in m’n hoofd Telkens in het ochtendlicht Wordt het duister opgelicht Voor wie nog in zichzelf gelooft Nachtglas, nachtglas, Vang me in je blik Nachtglas, nachtglas, Wie ben ik? Nachtglas, nachtglas, Vang me in je blik Nachtglas, nachtglas, Hier ben ik. E.P.S. & P.M. - november ’20 / herziene versie augustus ‘21